4/18/13

ရြာအျပန္ အမွတ္တရေလးေတြ

 ေတာင္သမာန္ လက္ပံ
 ေတာင္သမာန္အင္း

 ေဗာဓိတစ္ေထာင္

 ညီမေလးေသာ္တာသစ္မွဴး လက္ရာ @ ေရႊတိဂံု
 ဦးပိန္တံတား
Photo by Siha Khwar Neee :) :)  @ ဦးပိန္

9/8/12

Jazz Poetry ပဲြေတာ္က အျပန္ (ဓာတ္ပံု)







 ဆရာမ မခက္မာ ကဗ်ာရြတ္ေနစဥ္

8/23/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၅)

အဆင္ေျပျခင္းသီအိုရီ


(၁)
ၾသဂတ္စ္လ ဆယ့္ကိုးရက္ေန႔က  လက္ရွိလုပ္ေနသည့္ လုပ္ငန္းစလုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္တင္း တင္းျပည့္ သည့္ေန႔ျဖစ္သည္။ တစ္ႏွစ္သား လုပ္ငန္းတခုဆိုေပမယ့္ သည္အလုပ္က ကိုယ့္ဘ၀ရဲ့ ပထမဆံုးေသာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ စီးပြားေရးလုပ္ၾကည့္ျခင္းဆိုလွ်င္လည္း မမွား။ အစေတာ့ အိမ္နား မွာရွိသည့္ ဘားကို သြားၿပီး တစ္ေယာက္တည္း အထိမ္းအမွတ္ပဲြေလး လုပ္မလားလို႔ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ေတာ့ သည္လိုေန႔မ်ဳိးမွာ အနားမွာ ရင္ဖြင့္စရာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနသင့္ တယ္ဟု ေတြးမိၿပီး အေပၚထပ္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို အေဖာ္စပ္ျဖစ္သည့္။ သို႔ေသာ္ သေကာင့္ သားႏွစ္ေယာက္က အင္တင္တင္။ သူတို႔ နက္ဖန္ အလုပ္ဆင္းရမယ္ဟု အေၾကာင္းျပသည္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးက ေန အဲသည္ဘားသြားမေနနဲ႔။ ဂ်က္စ္တင့္ဘားမွာပဲ အ၀ေသာက္ဟု ေျပာၿပီး ၀ိုင္သံုးပုလင္း ခ်ေပးသည္။ ၾကိဳက္တာ ေသာက္တဲ့။

8/13/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၄)

ေရြးခ်ယ္ခြင့္

(၁)
အရင္တုန္းက စ ေရးျဖစ္ခဲ့မယ့္ အဆံုးမသတ္ျဖစ္ဘဲ သည္အတိုင္းသိမ္းထားမိသည့္ စာေတြကို ျပန္လည္ ဖတ္ေနမိသည္။ အဲသည္စာေတြထဲမွာ အခ်ဳိ႕က ေရးျဖစ္ခဲ့တုန္းက အခ်ိန္ကလို ခံစားမႈေတြက မလတ္ဆတ္ေတာ့။ မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကလည္း စာမေရးတတ္။ တခါကေတာ့ အသိကဗ်ာဆရာတေယာက္က ကိုယ့္ကို ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ကဗ်ာလည္း မဟုတ္၊ ၀တၳဳလည္း မဟုတ္ ရသ စာေပလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ စာေရးဖို႔ ခံစားခ်က္လိုေသးသလားတဲ့။ ဟုတ္ အဲသည္တုန္းကေတာ့ သည္လို ပဲ ျပန္မေျပာနားမေထာင္ ေနျဖစ္ခဲ့သည္။ ကုိယ္က ပေရာ္ဖယ္ရွင္နယ္ စာေရးသူ မဟုတ္ေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ ေကာက္ေရးလို႔ မရ။ တကယ့္ကို အေၾကာင္းအရာတခုေပၚ စိတ္ခံစားမႈက ထိထိရွရွျဖစ္မွ သာ ေရးႏိုင္တဲ့ သာမာန္စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္တတ္သူ။ 

ထားပါေတာ့။ ေရးလက္စ ပစ္ထားလိုက္သည့္စာေတြထဲမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရလာတဲ့ဒုကၡကို ေက်နပ္စြာ လက္ခံသြားသူအခ်ဳိ႕၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ မတန္တဆ ေပးဆပ္လိုက္သည့္ဘ၀ေတြအခ်ဳိ႕ အေၾကာင္း ေရးထား ဖူးသည့္ လက္စစာေလးေတြ ရွိသည္။ အဲသည္ထဲမွာ...........။

8/10/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၃)

ပဲြေတာ္ညက အျပန္

အလုပ္နဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔ အလုပ္။ ဘ၀ေတြက ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။ တခါတေလေတာ့ အားလံုးကို စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္  ေမ့ထားၿပီး စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ကို လန္းဆန္းသြားေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ လြန္ခဲ့ သည့္ေလး လေလာက္တုန္းကေတာ့ လူကလည္း ေျခာက္လေလာက္ ေန႔စဥ္ရက္စက္အလုပ္လုပ္ရသည့္ ဒဏ္၊ စိတ္ ဖိစီးမႈ ဒဏ္ေတြ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိရာ ကမ္းေျခတေနရာသို႔ အားလပ္ရက္ယူၿပီး သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ အခုလည္း အဲလို ကိုယ္မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္၊ ကိုယ္သံုးႏိုင္ တဲ့ ေငြပမာဏ လည္းျဖစ္တဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္တဲ့ တေနရာရာကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ သြားလိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပသည့္ ကိုယ္လုပ္ေနသည့္ အလုပ္ေနရာအတြက္ ကူညီေပးမည့္သူက မရွိ။ ရွိေစေတာ့။ မရႏိုင္သည့္ အေျခေနတခု အတြက္ ၀မ္းနည္းမေနခ်င္။

8/3/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၂)


 
 ၀ါဆို လျပည့္ညဦး

(၁)
အလုပ္ကအျပန္ ညဦးပိုင္းက သူငယ္ခ်င္းဂ်က္စတင္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သည္ေန႔က သူ႔ေမြးေန႔။ ဘာလက္ေဆာင္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားမိေတာ့ တခါက သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ဘီးတတ္အ၀တ္ေလွ်ာ္ပံုးကို ျမင္ေတာ့ သေဘာက်တယ္လို႔ ေျပာဖူးတာကို စဥ္းစားမိၿပီး သူတို ႔ႏွစ္ဦးအတြက္ ဘီးတတ္အ၀တ္ေလွ်ာ္ပံုးေလး ၀ယ္ေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေတြးၿပီး ဘီးတတ္ အ၀တ္ ေလွ်ာ္ပံုး ႏွစ္ခု ၀ယ္ေပးျဖစ္လိုက္သည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္က အိမ္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဆိုေတာ့ ခရီးေဆာင္ အိပ္ၾကီးတခုလို မ စရာမလိုဘဲ လက္နဲ႔ ဆဲြသြားရံုဆိုေတာ့ အဲသည္ပံုးေလးေတြက သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပလွသည္။ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ပံုးေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆဲြထား သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေမြးေန့ စာတမ္းပါ မိုးပ်ံပူေပါင္းေတြကို ေဆာ့ရင္း သူ႔ေကာင္မေလးျပန္ အလာ ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနျဖစ္ၾကသည္။ မေစာင့္လို႔ ကလည္း မျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဗိုက္က ဆာေနၿပီ။ စားစရာ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ဆိုရင္ေတာ့ ရွိတဲ့ ကန္စြမ္းရြက္ ဒါမွမဟုတ္ မွ်စ္ေလး၊ ျမင္းခြါရြက္သုပ္ေလးနဲ႔ ညစာက ၿပီးသည္။ အခုေတာ့ သေကာင့္သား ေက်းဇူးရွင္က သူ႔ေကာင္မေလးကို ေစာင့္ၾကတာေပါ့ကြာ ဆိုသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာ္ၿပီး သိမ္းထားသည့္ ေျမပဲေၾကာ္ေလးနဲ႔ပဲ အဆာေျပ ေလြးေနရသည္။

7/31/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၁)

ေကာ္ပီခါးခါး (သို႔မဟုတ္) ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၁)

(၁)
မေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ေလးတခုကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေမရိ ကားကို ေရာက္တာ သံုးႏွစ္နဲ႔ သံုးလရွိၿပီ။ မီးပ်က္တာ သံုးခါေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။ မေန႔ညက မိုးသက္ေလျပင္းေၾကာင့္ မီးနာရီပိုင္းမွ် ပ်က္ခဲ့သည္။ ဆိုေတာ့.. မီးပ်က္ေတာ့ စားဖို႔ ခ်က္လို႔မရ။ ဒါႏွင့္ အေပၚထပ္က ကိုယ္ေရႊေက်းဇူးရွင္ေလးေတြႏွင့္ ဟမ္ဘာဂါ၀ယ္စားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္.. မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က သၾကၤန္ပဲြကိုလည္း မလာဘူး။ အခုလည္း ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ရွိတာလည္း မလာေတာ့ဘူး မလားလို႔ အျပစ္တင္စကားတ၀က္၊ သတိေပးစကားတ၀က္ ေျပာသြားခဲ့သည္။ သူ ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဟိုးေကာင္းကင္ျပာျပာထဲမွာ တဦးတည္းမင္းမူေနသည့္ လ မင္းကို ေမာ့ၾကည့္ေတြးေနျဖစ္ သည္။

သူငယ္ခ်င္းက " ေန မင္း ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ"တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့။ သည္လိုပါပဲကြာဟု သာ အေျဖတိုတိုေလးပဲ ေျဖျဖစ္ခဲ့သည္။ မေျပာခ်င္ခဲ့ပဲ ျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းေတြက သည္လို။

7/21/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၀)

အညိမ့္တစ္ခုရဲ့ အႏွစ္သာရ (သို႔မဟုတ္) ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၂၀)

(၁)
မေန႔ညေနက အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ရင္ခံု ၾကည္ႏူးရေတာ့မလိုလို၊ ေက်းဇူးေတာ္အနႏၱ တင္ရမလိုလို။ ၿပီးေတာ့ လြမ္းခြင့္ေလး ေတြးခြင့္ေလး ေႏြးေထြးခြင့္ေလး ေပးတဲ့ သူတို႔တေတြကို သတိတရ ရွိေနရေတာ့မလိုလို။ အဲသည္လို လိုလိုေတြ မလိုလိုေတြ ေပးတတ္ၾကတဲ့ သူတို႔တေတြဆိုတာက ကိုယ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုလည္း ဟုတ္၊ ကိုယ့္အတြက္ အိမ္နီးနားခ်င္းေကာင္းဆိုလည္း ဟုတ္တဲ့ ဂ်က္စ္တင္နဲ႔ တာရာ ( Justin + Tiara)  ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရယ္ပါ။ 
(ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ေက်းဇူးရွင္ေလးေတြ တစ္ညသ၌ ဘီယာဘားမွာ)

7/19/12

ျပန္လည္ ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၁၉)

ေယာနိေသာ မနသိကာရ (သို႔မဟုတ္) ျပန္လည္ေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (၁၉) 

(၁)
ေန႔ခင္းက မိုးသက္ေလျပင္းေလး တိုက္ခတ္ၿပီး ခပ္ၾကာၾကာေလး မိုးရြာထားသည္မို႔ အခန္းထဲမွာ အေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားစရာမလိုေတာ့။ အပူခ်ိန္ ေလွ်ာ့ၾကသြားသည္ကိုက ကိုယ့္အတြက္ ၀မ္းသာစရာပဲ မလား။ မဟုတ္ရင္.. အေအးေပးစက္ဖြင့္၊ မီတာခတက္၊ ပိုက္ဆံကုန္။ ၿပီးေတာ့ အေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားခ်ိန္ဆို ကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းေလးက တကယ့္ကို ဆူညံေနသည္။

အခုေတာ့ကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းေလးကတိတ္ဆိတ္လို႔။တခ်က္တခ်က္ ေလယာဥ္အတက္ဆင္း ေလယာဥ္သံ ေလးေတြကလဲြလို႔ ဘာဆို ဘာမွမၾကားရ။ အျပင္မွာလည္း အပူခ်ိန္ေလ်ာ့ေနသည္ဆိုေတာ့ ေနာက္ေဘး ဘက္က ျမက္ခင္းျပင္္မွာ သြားထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္.. ကြန္ပ်ဴတာ ေလးယူၿပီး အပ်င္းေျပ ျမက္ခင္းျပင္မွာပဲ ျမန္မာဗီြဒီယိုဆိုဒ္ေတြကေန ျမန္မာကားေလး ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား။ တကယ္ဆို ကိုယ္က သည္ေန႔ည သင္တန္းသြားရမွာ။ ပ်င္းတာနဲ႔ မသြားရင္ေကာင္းမလားလုိ႔ ေတြးၿပီး အခန္းထဲ ၀င္ခါရွိေသး သင္းတန္းတာ၀န္ခံက သည္ေန႔ သင္တန္းနားတဲ့အေၾကာင္း ဖုန္း ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့ စူဠလိပ္ ေရထဲလႊတ္ လိုက္သလို ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ေက်းဇူးတင္စကား မႊန္ထူေနေအာင္ေျပာျဖစ္လိုက္သည္။ အခါတိုင္းဆို ညေနတိုင္းလိုလို သည္ျမက္ခင္းေလးက ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဆာ့ကစားေနၾက ေနရာ။ တခါတေလ Corn Hole Game ကစားတတ္သလို တခါတရံ Beer Pong Game လည္း ကစားတတ္သည္။ တခါတေလေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ဘီယာပုလင္းေလးေဘးခ်ၿပီး စီးကရက္ေလးဖြာရင္း အနားမွာ အစာရွာရင္း လာကစားေနတတ္သည့္ ယုန္ကေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။ (သည္လိုေနရတာကိုပဲ ကဗ်ာဆန္တယ္ အထင္နဲ႔ ေနေနလိုက္တာ ယမကာလုလင္ေလး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာေတာ့သည္။)

6/22/10

ခ်မ္းေျမ့တဲ့ဘ၀င္ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ (၁)


ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ ေသာက


Wheresoever fear arises, it arises in the fool, not in the wise man.
(Buddha)

လူမိုက္ေတြဆီပဲ ေၾကာက္စိတ္က မင္းမူခ်င္တိုင္း မင္းမူလို႔ရေပမယ့္ ပညာရွိသူေတြဆီမွာေတာ့ ေၾကာက္စိတ္က နည္းနည္းေလးမွ လႊမ္းမိုးလို႔ ရမယ္ မဟုတ္ဘူး၊။။

ေအာင္ျမင့္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ရႈံးဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းကို တုတ္ေႏွာင္ထားတဲ့ အရာက ေၾကာက္စိတ္ပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီေၾကာက္စိတ္ဆိုတာလည္း လူတိုင္း (သတၱ၀ါ)တိုင္း ေမြးရာပါဗီဇစိတ္ျဖစ္ၿပီး ပုထုဇဥ္ပီသတဲ့ အခ်င္းအရာ တစ္ခုလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ ေသာကဟာ အၿမဲတမ္းပူးတဲြေနတတ္သလို လူေတြကိုလည္း အၿမဲတမ္းပူးသတ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ ေက သိရီ ကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္အားႀကီးတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဟာ သက္ႀကီးရြယ္အိုတစ္ေယာက္လို မသန္မစြမ္းျဖစ္ သြားတတ္သလို၊ ေၾကာက္စိတ္ အားၾကီးေနတဲ့ လူၾကီးေတြအဖို႔ လည္း အသက္ရွင္သန္ရျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို ရွည္လ်ားတဲ့အရာလို႔ ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ မတည္ၿမဲမႈေတြ၊ ေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာမႈေတြနဲ႔ အၿမဲေရြ႕လ်ား သြားလာေနတဲ့ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္သာသာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္.. အဲဒီေျပာင္းလဲေနတဲ့ ပန္ခ်ီကားအရွင္ႀကီးကို လူသားေတြက တည္ၿမဲေန ေစခ်င္တယ္။ တည္ၿမဲေအာင္ ဆဲြကိုင္ထားခ်င္တယ္။

http://h1.ripway.com/twinpoe/favicon.ico