ေရွ႕သို႔ (Forward)

အေ၀းကို ေမွ်ာ္ေငးလိုက္ေတာ့ မိသားစုဘ၀ေတြက မြန္းက်ပ္လွသည္။ သည္လို မိုးတြင္းဆို မနက္ေစာေစာထ ျမက္ရိတ္ရ၊ ေရခပ္ရ။ ၿပီးေတာ့ ယာထြန္သြားရ။ ညေနမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာ။ေရခပ္။ ႏြားစာေကၽြး။ အိပ္မယ္လို႔ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ဆယ္နာရီ၀န္းက်င္။ ည (၇)နာရီေလာက္ မိုးေလ၀သေကာင္းရင္ ျပတတ္တဲ့ ဗီြဒီယိုရံုေတြကလည္း ရွိေသးသည္။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မင္းသားဆို အားေပးခ်င္သလို၊ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက ေကာင္မေလးကို ျမင္ရခ်ိန္ဆိုတာလည္း ဒီအခ်ိန္ေလးသာ ျမင္ခြင့္ရျပန္သည္။ ဆိုေတာ့ စာဖတ္ဖို႔ ဆိုတာ။ အေတြးနဲ႔တင္ လူငယ္ေတြ အဖို႔ မလြယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ဘဏ္စာၾကည့္တိုက္တြက္ စာဖတ္အသင္း၀င္ ႏွစ္ရာခန္႔ရွိသည္ဆိုသည္ထဲတြင္ တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္က မိန္းခေလး အမ်ားစု ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ကိုယ့္စာၾကည့္တိုက္ေလး လူလာတယ္ဆိုေတာ့ အေ၀းေရာက္ ေတာသားႀကီး ေမာင္ေနသစ္ ရင္ထဲ ေၾကကဲြၾကည္ႏူးရပါသည္။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာၾကည့္တိုက္ေလး လူလားေျမာက္ၿပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္သည့္အရြယ္ထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးဖို႔ လုိအပ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ စာၾကည့္တိုက္ပိုင္ အနည္းဆံုးကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးေတာ့ (မီးမရွိေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုတာ ဒါလို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဘ၀တူ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ျမင္ဖူးကိုင္ဖူးေစခ်င္ပါသည္) ဆင္ေပးရဦးမည္။ သို႔မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔စာၾကည့္တိုက္တြင္ E Bookေတြ ထားလို႔ အဆင္ေျပသလို အနာဂတ္ကေလးငယ္ေတြ ႏြားကိုင္တုတ္ ကိုင္ၿပီး ယာေတာထဲ က်င္လည္ရတဲ့ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေပလိမ့္မည္။

ဆိုေတာ့။ သူမ်ားေတြလို E Library ေတြ၊ E Bookေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ မကိုင္ႏိုင္ မဖတ္ႏိုင္ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေလးေတြရဲ့ အနာဂတ္အတြက္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ေလး။ စာေပကို ခ်စ္သည့္ စိတ္ေလး ကိန္းလာႏိုင္ရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာၾကည့္တိုက္ တည္ေထာင္ရက်ဳိးနပ္ၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္....

ေယာက်္ားပီပီ အာဇာနည္စိတ္
လန္႔ထိတ္မရြံ႕၊ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ
စြန္႔စြန္႕စားစား၊ငါလ်င္သြားမည္၊
က်ားကို ခလုတ္၊ ဆူးကိုေမြ႕ယာ၊
ကဲ့ပမာထား၊ ဘာဆိုဘာမွ
လံုး၀မမႈ၊ ဂရုမစိုက္
ငါသြားခိုက္၀ယ္၊ ႀကံဳႀကိဳက္ေဘးရန္
ငါတြန္းလွန္၍၊ အၿမဲပန္းတိုင္ေရာက္ေစမည္ ။

ဆိုေသာ "ေရွ႕သို႕" အားမာန္ကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီစာကို ဖုန္နံ႔သင္းေနတဲ့ ေလာ့အိန္ဂ်လစ္ၿမိဳ႕ရဲ့ ဒုတိယညမွာ ေရးပါတယ္။