အင္ဂ်င္သံေတြနဲ႔ အတူ မင္းရဲ့ မနက္ခင္းဟာ ေၾကကဲြေနလိမ့္မယ္
မႈိနံ႔မကင္းတဲ့ၿမိဳ႕ျပထဲ အထြက္အ၀င္ အဆင္ေျပရဲ့လား
အၿပံဳးအခြံေတြ လိပ္စာမပါဘဲ မင္းဆီ ေရာက္လာၿပီဆိုပါေတာ့
ဆက္ဆံေရးအခြံေတြဟာ မင္းခဲြစိတ္ရမယ့္ သရုပ္ေတြပဲ
အလုပ္အားလပ္တဲ့တစ္ေန႔
မိုးစက္ေတြ အရင့္မာႀကီး သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ကို
စကားလံုးလွလွနဲ႔ ဘာသာျပန္ေပးပါသူငယ္ခ်င္း
ျမင္းလွည္းသမားရဲ့ ၾကာပြတ္သံဟာ
ငါတို႕နားဆင္ရမယ့္ဂီတမဟုတ္ဘူး
မင္းထိုးစိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာအုပ္မွာ သစ္ရြက္ေတြ စိမ္းလန္းဆဲပဲလား
ငါကေတာ့ လမ္းေပ်ာက္သိုးအုပ္ေပၚ
ပင့္ကူအံတိမ္တိုက္နဲ႔ ဆူးခက္ေတြ လကၤာဖဲြ႕ပစ္တင္လိုက္တိုင္း
မင္းဧည့္ခန္းထဲက အေငြ႕ပ်ံစိတ္ကူးရဲ့ ေပးစာဖတ္စာေတြကို အၿမဲသတိရတယ္
မင္းက အစျဖင့္ မဆံုးႏိုင္တဲ့ ဆားငံေရျမင့္တက္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါက အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ့ ဟစ္ေအာ္ဆာေလာင္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္
မင္းက ေျဖသိမ့္ရခက္တဲ့ ေျဖသိမ့္လိုက္သီခ်င္းအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါက ေသဆံုးဖူးတဲ့ သုႆာန္အေဟာင္းေလးအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါးရာတန္ တစ္ေထာင္တန္ကုန္ပစၥည္းေတြ
ငါတို႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ပိတ္စို႔ခဲ့တာက အစ
ေဘဒ၀ါဒျငင္းခံုမႈ မီေတာက္စာမ်က္ႏွာေတြအဆံုး
ငါတို႔ လႈိင္းစီးရင္း အပ်င္ေျဖခဲ့ၾကတယ္
ေနသစ္မွဴးေရ....
နာေရးသတင္းကို ဖတ္ရႈရင္း နာရီကို ခၽြတ္ၿပီးအိပ္ပါ
ငါ့လိုပဲ လဘက္ရည္တိုက္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကို ေမွ်ာ္ပါ
တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းဖို႔ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္လိုအပ္ဆဲပဲလား
ေျပာရရင္ သံေခ်ာင္းကို ပံုမွန္ေခါက္ဖို႔လိုအပ္တယ္
မင္းလက္ဖ်ံရိုးထဲက ညီမေလးကို ေမတၱာပို႔ဖို႔လိုအပ္တယ္
ယခင္ယခု ကာလာအလဲြေတြ ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့
မင္းစီးဆင္းဖို႔ ပင္လယ္အသစ္စက္စက္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးရင္
အမႈိက္ကစ ျပႆာဒ္မီးေလာင္ဆိုတဲ့ စကားပံုကို
အီးေမလ္းနဲ႔ ငါ့ဆီ အေရာက္ပို႔လိုက္ပါ
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ လက္ေတြ႕မဆန္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုလံုး
ေခါစာအျဖစ္ ထိုးေကၽြးဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့
ကံဆိုး၀ဋ္ေကာင္ပဲ ဆိုပါေတာ့။ ။
(ဆူးရင့္-တန္႔ဆည္)
(19၊09၊08) သူငယ္ခ်င္းေနသစ္မွဴးရဲ့ အသစ္စက္စက္ေမြးေန႔သို႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
မႈိနံ႔မကင္းတဲ့ၿမိဳ႕ျပထဲ အထြက္အ၀င္ အဆင္ေျပရဲ့လား
အၿပံဳးအခြံေတြ လိပ္စာမပါဘဲ မင္းဆီ ေရာက္လာၿပီဆိုပါေတာ့
ဆက္ဆံေရးအခြံေတြဟာ မင္းခဲြစိတ္ရမယ့္ သရုပ္ေတြပဲ
အလုပ္အားလပ္တဲ့တစ္ေန႔
မိုးစက္ေတြ အရင့္မာႀကီး သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ကို
စကားလံုးလွလွနဲ႔ ဘာသာျပန္ေပးပါသူငယ္ခ်င္း
ျမင္းလွည္းသမားရဲ့ ၾကာပြတ္သံဟာ
ငါတို႕နားဆင္ရမယ့္ဂီတမဟုတ္ဘူး
မင္းထိုးစိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာအုပ္မွာ သစ္ရြက္ေတြ စိမ္းလန္းဆဲပဲလား
ငါကေတာ့ လမ္းေပ်ာက္သိုးအုပ္ေပၚ
ပင့္ကူအံတိမ္တိုက္နဲ႔ ဆူးခက္ေတြ လကၤာဖဲြ႕ပစ္တင္လိုက္တိုင္း
မင္းဧည့္ခန္းထဲက အေငြ႕ပ်ံစိတ္ကူးရဲ့ ေပးစာဖတ္စာေတြကို အၿမဲသတိရတယ္
မင္းက အစျဖင့္ မဆံုးႏိုင္တဲ့ ဆားငံေရျမင့္တက္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါက အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ့ ဟစ္ေအာ္ဆာေလာင္မႈအေၾကာင္းေျပာမယ္
မင္းက ေျဖသိမ့္ရခက္တဲ့ ေျဖသိမ့္လိုက္သီခ်င္းအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါက ေသဆံုးဖူးတဲ့ သုႆာန္အေဟာင္းေလးအေၾကာင္းေျပာမယ္
ငါးရာတန္ တစ္ေထာင္တန္ကုန္ပစၥည္းေတြ
ငါတို႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ပိတ္စို႔ခဲ့တာက အစ
ေဘဒ၀ါဒျငင္းခံုမႈ မီေတာက္စာမ်က္ႏွာေတြအဆံုး
ငါတို႔ လႈိင္းစီးရင္း အပ်င္ေျဖခဲ့ၾကတယ္
ေနသစ္မွဴးေရ....
နာေရးသတင္းကို ဖတ္ရႈရင္း နာရီကို ခၽြတ္ၿပီးအိပ္ပါ
ငါ့လိုပဲ လဘက္ရည္တိုက္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းကို ေမွ်ာ္ပါ
တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းဖို႔ ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္လိုအပ္ဆဲပဲလား
ေျပာရရင္ သံေခ်ာင္းကို ပံုမွန္ေခါက္ဖို႔လိုအပ္တယ္
မင္းလက္ဖ်ံရိုးထဲက ညီမေလးကို ေမတၱာပို႔ဖို႔လိုအပ္တယ္
ယခင္ယခု ကာလာအလဲြေတြ ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့
မင္းစီးဆင္းဖို႔ ပင္လယ္အသစ္စက္စက္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးရင္
အမႈိက္ကစ ျပႆာဒ္မီးေလာင္ဆိုတဲ့ စကားပံုကို
အီးေမလ္းနဲ႔ ငါ့ဆီ အေရာက္ပို႔လိုက္ပါ
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ လက္ေတြ႕မဆန္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုလံုး
ေခါစာအျဖစ္ ထိုးေကၽြးဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့
ကံဆိုး၀ဋ္ေကာင္ပဲ ဆိုပါေတာ့။ ။
(ဆူးရင့္-တန္႔ဆည္)
(19၊09၊08) သူငယ္ခ်င္းေနသစ္မွဴးရဲ့ အသစ္စက္စက္ေမြးေန႔သို႔ ရည္ညႊန္းပါတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔အတြက္ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆူးရင့္ (တန္႔ဆည္) ရဲ့လက္ေဆာင္ပါ။ စာေစာင္ေတြကို ေပးေပမယ့္ စက္တင္ဘာ အေငြ႕အသက္မကင္းလို႔ပဲလား ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိပါဘူး။ စာမ်က္ႏွာေပၚ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဆရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ ေတာ္ေတာ္မွတ္ခ်က္ေပးခံရတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားခဲ့သလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္လည္း ထိထိရွရွျဖစ္သြားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့ ညီမေလးကေတာ့ ေျပာပါတယ္ ။ အလိုလိုေနရင္း မဆီမဆိုင္ အကို႔လက္ဖ်ံရိုးထဲ ေရာက္သြားရ တယ္လို႔တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းဆူးရင့္ကို ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲနဲ႔တင္ လႈိက္လႈိက္လွဲလဲွ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment