ဒုလႅေဘာ ပုရိသာဇေညာ ၊ န ေသာ သဗ္ဗတၳ ဇာယတိ။
ရခဲ ေတြ႕ခဲတဲ့ အာဇာနည္ဆိုတာ ေနရတကာမွာ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ (ဓမၼပဒ)။
ရခဲ ေတြ႕ခဲတဲ့ အာဇာနည္ဆိုတာ ေနရတကာမွာ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ (ဓမၼပဒ)။
မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ သူ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေရာက္ရွိတာ (၇)လတိတိ ျပည့္တဲ့ေန႔မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ အထင္ရွားဆံုးသမၼတႀကီးေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းရဲ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမကို ေရာက္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္စမတ္ အလုပ္အားရပ္တဲ့ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုမိုးထက္ေအာင္က သူ႔ရဲ့စီးေတာ္ယဥ္ေလးနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးလို႔ ေရာက္ခြင့္ႀကံဳခဲ့ရတာပါ။ သမၼတႀကီးရဲ့ ေမြးရပ္ေျမ၊ သမၼတႀကီးရဲ့ ျပတိုက္၊ သမၼတႀကီး ကေလးဘ၀တုန္းက အခ်စ္ေတာ္ေခြးကေလးနဲ႔ သစ္ငုတ္တိုေပၚထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတဲ့ပံု။ တကယ္ဆို သမၼတႀကီးလင္ကြန္းရဲ့ ျပတိုက္ကို ဒါပထမဆံုး ေရာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ အေမရိကားကို စ ေရာက္တဲ့ တစ္လအတြင္းမွာပဲ ၀ါရွင္တန္ဒီစီလို႔ ေခၚတဲ့ အေမရိကားရဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္တုန္းကလည္း လင္ကြန္းျပတိုက္ကို ေရာက္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၀ါရွင္တန္ဒီစီက ျပတိုက္ပါ။ အခုကေတာ့ သမၼတႀကီးရဲ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမမွာ ရွိတဲ့ ျပတိုက္ပါ။
(၁)
သမၼတႀကီးလင္ကြန္းလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ အေမရိကားမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းေနရြယ္ကေလးငယ္တိုင္းလိုလို သိၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရဲတာလဲဆိုေတာ့ သူ သိခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သမၼတႀကီးရဲ့ ပံုျပၿပီး ေမးခဲ့ဖူးတယ္။ “ဒါ ဘယ္သူလဲ”ဆိုေတာ့ ”သားတို႔ သမၼတႀကီးေလ”တဲ့။ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အေျဖပါ။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ့ပံုကို ျပၿပီး ”ဒါကေရာ”ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလးစဥ္းစားၿပီး ဗမာလို တစ္လံုးခ်င္း ေျပာျပပါတယ္။ ”ဗိုလ္ ..ခ်ဳပ္..ေအာင္…..ဆန္း”တဲ့။ ၀မ္းသာလိုက္တာ။ တကယ့္ကို ၀မ္းသာလံုးစို႔ခဲ့ရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ကေလးရဲ့မိဘေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ေျပာျပထားလို႔ေလ။ အေမရိကားမွာ ေမြး အေမရိကားမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို (ဗမာလို ေျပာက်င့္မရွိလို႔ စဥ္းစားေျပာေနရတာက လဲြလို႔) သိေနတာဟာ တကယ့္ကို သူ႔ရင္ထဲ ေၾကကဲြမႈတစ္၀က္၊ ၀မ္းသာမႈတစ္၀က္နဲ႔ ဆို႔နင့္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အျပက္ေလးပါ။
(၂)
ဆိုေတာ့။ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ အမည္းစက္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းေပးခဲ့သူျဖစ္သလိုပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာလည္း ကၽြန္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးကို ကယ္တင္ေပးခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းအေၾကာင္းကို ဆက္ပါရေစ။ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ အေမရိကန္ျပည္သူေတြတင္မက ကမၻာ့ျပည္သူေတြပါ သိၾကတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆို ဆရာတက္တိုးစတဲ့ စာေရးဆရာႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ဘာသာျပန္ေရာ၊ မျပန္တာေရာ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီမွာ သမၼတႀကီးအေၾကာင္း စံုစံုလင္လင္ဖတ္ရႈလို႔ရပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီမွာ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ထပ္ေျပာေနရင္လည္း သမၼတႀကီးရဲ့ဂုဏ္ေတြ ေမွးမွိန္သြားမွာစိုးလို႔ပါ။
သမၼတႀကီးဟာ ၁၈၀၉ ခုနွစ္မွာ Hardin County, Kentucky မွာ ေမြးဖြားၿပီး ၁၈၆၁ ခုနွစ္ကေန ၁၈၆၅ ႏွစ္အထိ အေမရိကန္သမၼတတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ (၁၆)ေယာက္ေျမာက္ သမၼတျဖစ္ပါတယ္။ ဧၿပီလ (၁၄)ရက္၊ ၁၈၆၅ ခုႏွစ္မွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ လုပ္ႀကံခံရလို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သမၼတႀကီးအေၾကာင္းဟာ လယ္သမားမိသားစုက ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္သလို ေက်ာင္းပညာေရးဆိုတာလည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့ရသူမဟုတ္ပါဘူး။ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ေရာက္မွ စာ စသင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူပါ။ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္မွာ အေမဆံုးပါးခဲ့ရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼတျဖစ္ေအာင္ လွဳပ္ရွားခဲ့ရတာလည္း ၾကည့္ပါဦး။ အသက္ေလးဆယ္ေလာက္ေရာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ အရႈံးနဲ႔ စတင္ ခဲ့ရတယ္။ ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့အမတ္ေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာ မနည္းမေနာ အရႈံးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့သူ။ သာမာန္လူေတြဆိုရင္ ေနာက္ဆုတ္အရႈံးေပးၿပီး ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာျပန္ ႏြားေက်ာင္းေနမလား၊ လယ္ယာလုပ္ေနမလားဘဲ။ အခုေတာ့ သမၼတႀကီးဟာ အရႈံးေပးတယ္ဆိုတာကို ေက်ာခိုင္းၿပီး သမၼတရာထူးထိ လယ္ေတာထဲကေန ထြက္ၿပီး လွမ္းတက္ျပႏိုင္ခဲ့တဲ့သူရယ္ပါ။
တကယ့္ကိုပဲ သမၼတႀကီးရဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို သူတို႔တေတြ ထိန္းသိမ္းထားတာဟာ အတုယူစရာပါ။ သမၼတႀကီးေမြးတဲ့အိမ္၊ သမၼတႀကီးကေလးဘ၀ ကစားေပ်ာ္ျမဴးခဲ့တဲ့အိမ္၊ ၿပီးေတာ့ တကယ့္ကို သမၼတႀကီးရဲ့အိမ္ ပတ္၀န္းက်င္ေတာ္အုပ္ကိုလည္း ထိမ္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ထားတာဟာ သိပ္အားက်အတုယူစရာပါပဲ။ အဲဒီကအျပန္ သမၼတႀကီး ကေလးဘ၀တုန္းက သူ႔အခ်စ္ေတာ္ေခြးကေလးနဲ႔ သစ္ငုတ္တိုေပၚထိုင္ စာဖတ္ေနတဲ့ရုပ္တုေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ့ စာဖတ္ျခင္းဟာ လူကိုျပည့္၀ေစတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုေလးကို သြားသတိရလိုက္ပါတယ္။ စာဖတ္နာခဲ့တဲ့ လင္ကြန္း၊ အတန္းေက်ာင္းေနတာ ေနာက္က်ခဲ့ေပမယ့္ စာဖတ္ၿပီး ျပည့္၀ခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီးလင္ကြန္း။ ဟိုး အေ၀းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္တို႔ရြာသားေတြကို ျပခ်င္ျမင္ေစခ်င္ လိုက္စမ္းပါဘိ။ ကိုယ္တို႔ရြာသားေတြေကာ စာဖတ္ျဖစ္ၾကရဲ့လား။ စာဖတ္ခ်ိန္ေကာ ရၾကရဲ့လား၊ စာဖတ္ရေကာင္းမွန္းေကာ သိၾကပါရဲ့လား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အေတြးေတြဟာ သမၼတႀကီးလင္ကြန္း ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ စာဖတ္ေနတဲ့ရုပ္တုေလးကို ၾကည့္ၿပီး ျပန္အလာမွာ အမွ်င္မျပတ္တဲြခို လာခဲ့ပါတယ္။
(၄)
”ကိုေနသစ္ေရ…ခမ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ အခုဆို စာမဖတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ၊ ျမန္မာစာအုပ္ေတြလည္း ဖတ္စရာမရွိ၊ အင္တာနက္မွာ ဖတ္ဖို႔ၾကျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ ။ ပင္ပန္းတာနဲ႔ ေစာေစာအိပ္ဆိုေတာ့ မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ စာမဖတ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနာဂတ္ဟာ ရင္ေလးစရာပဲဗ်”
သူငယ္ခ်င္းရဲ့စကားကို သူဘာမွ် ျပန္မေျပာျဖစ္။ သီဟိုလ္မွာေက်ာင္းတဲ့ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ စာမ်ားမ်ားဖတ္ကြာ၊ စာဖတ္မပ်က္ေစနဲ႔ ဆိုတဲ့ သတိေပးစကားေလးကို သတိရေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့… စာဖတ္သူေတြ အေၾကာင္း။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀ေတြ ေျပာင္းလဲသြားသူေတြ အေၾကာင္း… ၊ ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိဆိုတဲ့ စကားေလးလိုပဲ အခုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႔ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ အေမရိကန္ျပည္သူေတြရဲ့ အာဇာနည္ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ တိုးတက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ယံုလိုက္ရၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ အာဇာနည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ သူလည္း စာဖတ္လို႔သာ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လြတ္ရဲ့တဲ့ စိတ္ေတြ၊ သတၱိေတြ ၀င္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ကယ္ခဲ့ႏိုင္ဟန္ တူပါရဲ့။
(၅)
တကယ္ေတာ့ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ခဲ့တဲ့သူေတြဆိုတာ အာဇာနည္ေတြပါ။ ပါ`ဠိမွာေတာ့ အေၾကာင္းဟုတ္တာ မဟုတ္တာကို ကြဲကဲြျပားျပားသိတဲ့သူကို အာဇာနည္တဲ့။ သိတဲ့အတိုင္း က်င့္ႀကံေဆာင္ရြက္ၾကသူေတြကို အာဇာနည္တဲ့။ က်န္းဂန္မွာလာတဲ့ အဖြင့္ေလးပါ။ အခုဆို သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အေကာင္းအဆိုးေတြကို သိခဲ့သလို သိတဲ့အတိုင္း သူ သမၼတတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွာ လူမ်ဳိးေရးခဲြျခားတဲ့ ကၽြန္စနစ္ကို တြန္းလွန္ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကိုလည္း အဆံုးသတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကမၻာ့စံျပအာဇာနည္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေကာ…ဗုိလ္ခ်ဳပ္လည္း သူ႕ႏိုင္ငံသူ႕လူမ်ဳိးအတြက္ ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အာဇာနည္ႀကီးအျဖစ္ ဘယ္သူမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရႏိုင္တဲ့ သမိုင္း၀င္ အာဇာနည္ ျဖစ္သြား ခဲ့ၿပီေလ။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေကာ၊ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းေကာ အာဇာနည္ႏွစ္ဦးလံုးဟာ ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ သမိုင္း၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္၊ ကိုယ့္အ၀န္းအ၀ိုင္းေလးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္၊ အသက္ေတြကို စေတးေပးၿပီးမွ အာဇာနည္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလိုစေတးရဲေအာင္ စြန္႔လႊတ္ရဲေအာင္ သတၱိေတြ၊ ႏွလံုးသားေတြဆိုတာလည္း စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ရရွိခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့ ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ဘ၀ကို အမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္သြားခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလို ေပးဆပ္သြားလို႔လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့ ကမၻာ႔သမိုင္း၀င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္း၀င္ အာဇာနည္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတာပါ။ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းရခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္က် ေနရာေပးထားတတ္တဲ့ေလာကႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို ရင္သပ္ရႈေမာစရာပါပဲ။
သမၼတႀကီးရဲ့ ခ်က္ျမဳပ္ရာ လယ္သမားအိမ္(သစ္လံုးအိမ္)ေလးဆီက ျပန္အလာမွာ စာဖတ္ျခင္းရဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ၊ အာဇာနည္ပုဂ္ဂိုလ္ေတြရဲ့ ေျခရာေကာက္ေၾကာင္းေတြနဲ႔အတူ ဆရာေအာင္သင္းရဲ့ ”ကိုယ္မရသင့္တာကို မယူခ်င္ပါနဲ႔၊ ကိုယ္မရသင့္တာကို ယူလိုက္မိရင္ ကိုယ္မလိုခ်င္တာေတြပါ လက္ခံရတတ္တယ္”ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးဦးေအာင္သင္းရဲ့ အဘိဓမၼာေလးက ရင္ထဲကို ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ခတ္ခံ လိုက္ရပါတယ္။
(၂)
သမၼတႀကီးဟာ ၁၈၀၉ ခုနွစ္မွာ Hardin County, Kentucky မွာ ေမြးဖြားၿပီး ၁၈၆၁ ခုနွစ္ကေန ၁၈၆၅ ႏွစ္အထိ အေမရိကန္သမၼတတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ့ (၁၆)ေယာက္ေျမာက္ သမၼတျဖစ္ပါတယ္။ ဧၿပီလ (၁၄)ရက္၊ ၁၈၆၅ ခုႏွစ္မွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ လုပ္ႀကံခံရလို႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သမၼတႀကီးအေၾကာင္းဟာ လယ္သမားမိသားစုက ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္သလို ေက်ာင္းပညာေရးဆိုတာလည္း ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့ရသူမဟုတ္ပါဘူး။ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ေရာက္မွ စာ စသင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူပါ။ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္မွာ အေမဆံုးပါးခဲ့ရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမၼတျဖစ္ေအာင္ လွဳပ္ရွားခဲ့ရတာလည္း ၾကည့္ပါဦး။ အသက္ေလးဆယ္ေလာက္ေရာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ အရႈံးနဲ႔ စတင္ ခဲ့ရတယ္။ ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့အမတ္ေရြးေကာက္ပဲြေတြမွာ မနည္းမေနာ အရႈံးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့သူ။ သာမာန္လူေတြဆိုရင္ ေနာက္ဆုတ္အရႈံးေပးၿပီး ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာျပန္ ႏြားေက်ာင္းေနမလား၊ လယ္ယာလုပ္ေနမလားဘဲ။ အခုေတာ့ သမၼတႀကီးဟာ အရႈံးေပးတယ္ဆိုတာကို ေက်ာခိုင္းၿပီး သမၼတရာထူးထိ လယ္ေတာထဲကေန ထြက္ၿပီး လွမ္းတက္ျပႏိုင္ခဲ့တဲ့သူရယ္ပါ။
(၃)
သမၼတႀကီးရဲ့ ခ်က္ျမဳပ္ရာ သမၼတႀကီးကို ေမြးခဲ့တဲ့ လယ္သမားအိမ္(သစ္လံုးအိမ္)ေလးဆီကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားေလးနဲ႔ ေမာင္း၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ရင္ထဲမွာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္မိလိုက္ပါတယ္။ ”တို႔တေတြရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကေလးကေကာ ဘယ္လိုလဲ”ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ပါ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ဒီျပည္နယ္ကို လာရက်ဳိးနပ္ၿပီဗ်ာ၊ သမၼတႀကီးရဲ့ ဇာတိေျမကို ေရာက္ခြင့္ရလို႔တဲ့။ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း သည္အတိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းသာရေပမယ့္ ေၾကကဲြမႈက ေနာက္ဆက္တဲြလိုက္ပါလာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ေလးဆီ ငါမေရာက္ဘူးေသးပါလားဆိုတဲ့ ထိခိုက္ရတဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးတဲ့ေနရာ မေရာက္ဘူးေသးဘူးဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးရက်ဳိးနပ္ခဲ့ၿပီလားဆိုတဲ့ ဆက္စပ္အေတြးကေလးက ၀င္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
တကယ့္ကိုပဲ သမၼတႀကီးရဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို သူတို႔တေတြ ထိန္းသိမ္းထားတာဟာ အတုယူစရာပါ။ သမၼတႀကီးေမြးတဲ့အိမ္၊ သမၼတႀကီးကေလးဘ၀ ကစားေပ်ာ္ျမဴးခဲ့တဲ့အိမ္၊ ၿပီးေတာ့ တကယ့္ကို သမၼတႀကီးရဲ့အိမ္ ပတ္၀န္းက်င္ေတာ္အုပ္ကိုလည္း ထိမ္းသိန္းေစာင့္ေရွာက္ထားတာဟာ သိပ္အားက်အတုယူစရာပါပဲ။ အဲဒီကအျပန္ သမၼတႀကီး ကေလးဘ၀တုန္းက သူ႔အခ်စ္ေတာ္ေခြးကေလးနဲ႔ သစ္ငုတ္တိုေပၚထိုင္ စာဖတ္ေနတဲ့ရုပ္တုေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ့ စာဖတ္ျခင္းဟာ လူကိုျပည့္၀ေစတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုေလးကို သြားသတိရလိုက္ပါတယ္။ စာဖတ္နာခဲ့တဲ့ လင္ကြန္း၊ အတန္းေက်ာင္းေနတာ ေနာက္က်ခဲ့ေပမယ့္ စာဖတ္ၿပီး ျပည့္၀ခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီးလင္ကြန္း။ ဟိုး အေ၀းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္တို႔ရြာသားေတြကို ျပခ်င္ျမင္ေစခ်င္ လိုက္စမ္းပါဘိ။ ကိုယ္တို႔ရြာသားေတြေကာ စာဖတ္ျဖစ္ၾကရဲ့လား။ စာဖတ္ခ်ိန္ေကာ ရၾကရဲ့လား၊ စာဖတ္ရေကာင္းမွန္းေကာ သိၾကပါရဲ့လား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အေတြးေတြဟာ သမၼတႀကီးလင္ကြန္း ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ စာဖတ္ေနတဲ့ရုပ္တုေလးကို ၾကည့္ၿပီး ျပန္အလာမွာ အမွ်င္မျပတ္တဲြခို လာခဲ့ပါတယ္။
(၄)
သူငယ္ခ်င္းရဲ့စကားကို သူဘာမွ် ျပန္မေျပာျဖစ္။ သီဟိုလ္မွာေက်ာင္းတဲ့ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ စာမ်ားမ်ားဖတ္ကြာ၊ စာဖတ္မပ်က္ေစနဲ႔ ဆိုတဲ့ သတိေပးစကားေလးကို သတိရေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့… စာဖတ္သူေတြ အေၾကာင္း။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘ၀ေတြ ေျပာင္းလဲသြားသူေတြ အေၾကာင္း… ၊ ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွသိဆိုတဲ့ စကားေလးလိုပဲ အခုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႔ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ အေမရိကန္ျပည္သူေတြရဲ့ အာဇာနည္ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းဟာ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ တိုးတက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ယံုလိုက္ရၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ အာဇာနည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ သူလည္း စာဖတ္လို႔သာ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လြတ္ရဲ့တဲ့ စိတ္ေတြ၊ သတၱိေတြ ၀င္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ကယ္ခဲ့ႏိုင္ဟန္ တူပါရဲ့။
(၅)
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေကာ၊ သမၼတႀကီးလင္ကြန္းေကာ အာဇာနည္ႏွစ္ဦးလံုးဟာ ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔ သမိုင္း၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္၊ ကိုယ့္အ၀န္းအ၀ိုင္းေလးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္၊ အသက္ေတြကို စေတးေပးၿပီးမွ အာဇာနည္ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလိုစေတးရဲေအာင္ စြန္႔လႊတ္ရဲေအာင္ သတၱိေတြ၊ ႏွလံုးသားေတြဆိုတာလည္း စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ရရွိခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့ ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ ဘ၀ကို အမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္သြားခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလို ေပးဆပ္သြားလို႔လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့ ကမၻာ႔သမိုင္း၀င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္း၀င္ အာဇာနည္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတာပါ။ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းရခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္က် ေနရာေပးထားတတ္တဲ့ေလာကႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို ရင္သပ္ရႈေမာစရာပါပဲ။
သမၼတႀကီးရဲ့ ခ်က္ျမဳပ္ရာ လယ္သမားအိမ္(သစ္လံုးအိမ္)ေလးဆီက ျပန္အလာမွာ စာဖတ္ျခင္းရဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ၊ အာဇာနည္ပုဂ္ဂိုလ္ေတြရဲ့ ေျခရာေကာက္ေၾကာင္းေတြနဲ႔အတူ ဆရာေအာင္သင္းရဲ့ ”ကိုယ္မရသင့္တာကို မယူခ်င္ပါနဲ႔၊ ကိုယ္မရသင့္တာကို ယူလိုက္မိရင္ ကိုယ္မလိုခ်င္တာေတြပါ လက္ခံရတတ္တယ္”ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးဦးေအာင္သင္းရဲ့ အဘိဓမၼာေလးက ရင္ထဲကို ခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္ခတ္ခံ လိုက္ရပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အာဇာနည္မျဖစ္ႏိုင္ေတာင္ စာဖတ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားဦးမွ။ ။
(သည္အေတြးေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ BA (Buddhism) ဘဲြ႕ရ အရွင္၀ိလာသ(သာသနာ့တကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္) အား ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္အပ္ပါတယ္။)
ေနသစ္မွဴး(ေငြသာတြင္း)
၀၁၊ ၂၂၊ ၂၀၁၀ (ည.၁၁ :၁)
စာကိုး။ ဓမၼပဒအဌကထာ
http://www.whitehouse.gov/about/presidents/abrahamlincoln
ဒီေနရာေလးက ဒီစာမူကို ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။
No comments:
Post a Comment