
နိစၥဓူ၀ ေျပးလႊားေနတဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္ မေျပာခ်င္။
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တူးထားတဲ့ လက္ယက္တြင္းေလး ေအးတဲ့အေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
သမင္လည္ျပန္အၾကည့္ေတြ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးလို႔
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္း အက္သြားရံုနဲ႔
ဘ၀ေတြက ေသဆံုးသြားၿပီလား။
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ညီမေလးေပးထားတဲ့ ဆင္ၿမီးကြင္း လက္စြပ္ေလးအေၾကာင္း
ကိုယ္ မေျပာခ်င္။
ညီမေလးဆင္ေပးထားတဲ့ ဦးဂ်မ္းပုဆိုးေလးအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
အဆက္ေဟာင္းမေလးရဲ့ သစၥာတရားေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
အဲဒီအဆက္ေဟာင္းမေလးရဲ့ ညွင္းသဲြ႕သဲြ႕စကားလံုးေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ကိုယ္တို႔ရြာမွာ က်င္းပမယ္ဆိုတဲ့ မဲျပာပုဆိုး ေရြးပဲအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ဒုကၡေရာက္လို႔ ရွင္ႀကီးကိုးမွ က်ားထက္ဆိုးေနသူေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ဂလိုဘယ္လိုက္ဇ္ရြာၾကီးမွာ အဂၤလိပ္စာမတတ္လို႔ ရြားသားမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
စကားလံုးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေရႊအိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
သိတိုင္း မေျပာ၊ ေရာက္တိုင္း မသြား၊ ျမင္တိုင္း မၾကည့္နဲ႔ ဆိုတဲ့ အေမ့မွာတမ္းစကားေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
အားအားရားရား စကားလံုးေတြ ေထြးထုတ္ေနတဲ့ သူေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္၀ွက္ထားတဲ့ မိုးသားေတြအေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
အၿမဲတမ္းသတိရေနတဲ့ အကို႔ရဲ့ ညီမေလးဆိုတဲ့ စာကေလးတစ္ေစာင္အေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ကမၻာၾကီး ျပားတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း
ကိုယ္မေျပာခ်င္။
ဘာေၾကာင့္ မေျပာခ်င္တာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း
ဘယ္သူ႔မွ ကိုယ္မေျပာခ်င္။
3 comments:
ေၿပာပါဗ်ာ။
မေျပာခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ မေမးေတာ့ပါဘူး
ဒါမယ့္ျမံဳထားတာမေကာင္းဘူးေနာ္
Post a Comment