သူတို႔ဆီက နာမည္ကိစၥ

နာမည္တဲ့။ နွစ္လံုးတည္း။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ႏွစ္လံုးထဲရွိတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္အခုတေလာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြခ်ည္း ႀကံဳေနရတယ္။ ကိုယ္တို႔ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ နာမည္ဟာ သိပ္ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ မဟုတ္ပါဘူ။ ခ်စ္စရာ ၀ကစ္ကစ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ၀တုတ္လို႔ ေခၚရင္ ၀တုတ္ေလးဟာ နာမည္ရင္းျဖစ္သြားတတ္သလို႔ ငရုတ္သီးမႈန္႔ေရာင္းလို႔ ဘုတ္ဆံုမလို႔ အေျပာင္အပ်က္ေခၚရင္း ဘုတ္ဆံုမလို႔ တြင္သြားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်ဳိးရိုးနာမည္ဆိုတာလည္း မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ဦးတို႔ ေဒၚတို႔ ေမာင္တို႔ မတို႔ဟာ နာမည္အရင္းေတြထဲ ထည့္ေရးလို႔ ရပါသလား။ မစၥတာဆိုတဲ့နာမည္ မစၥစ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေတြကေကာ ကိုယ္တို႔တေတြသံုးတဲ့ ဦးတို႔ ေမာင္တို႔နဲ႔ ထပ္တူပဲ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ကိုယ္က အဲဒီနာမည္ဆိုတာေလးေၾကာင့္ ဟိုေျပးရ ဒီေျပးရနဲ႔ ။


ဒီလိုပါ...

ကိုယ္လက္ရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္က ျပည္နယ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေျပာင္းရင္း အလုပ္ေတြ လုပ္ရတယ္။ ဆိုေတာ့ PR ကဒ္မွာပါတဲ့ နာမည္မွာက First Name နဲ႔ Last Name က တစ္မ်ဳိး၊ Social Security နဲ႔ ID မွာ ပါတဲ့ နာမည္ကတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနတာကိုး။ တစ္မ်ဳိးဆိုလို႔ လံုးလံုး လဲြေခ်ာ္ေနတယ္ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွ႕ေနာက္ေလး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတာပါ။ ဥပမာ- ေနသစ္မွဴးဆိုရင္ ေန,သစ္မွဴးလို႔ ျဖစ္ေနသလိုပဲလို႔ ေျပာ ရမလိုပဲ။ ဒါေတာင္ First Name က ဘာ၊ Last Name က ဘာလို႔ မၾကည့္ပဲ ဖတ္ရင္ ေနသစ္မွဴးလို႔ပဲ အတည့္ဖတ္လို႔ရတဲ့နာမည္။ ဒါေတာင္ သူတို႔က မရဘူး။ တိက်မွ စည္းကမ္းတက်ရွိမွ ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြက စက္မႈတိုင္းျပည္ဆိုေတာ့ စက္ကိုပဲ အားကိုးရင္း ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ေတြ ပုတ္သုိးေနေအာင္ ထုတ္မသံုးဘဲ ထားတာကလား။ ဒါေၾကာင့္ ေရာက္တဲ့ ျပည္နယ္တိုင္း ဒရိုင္ဘာလိုင္စင္ေျဖဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ မရဘူး။ အခု လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ျပည္နယ္က ေတာင္ေပၚျပည္နယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးက သံမဏိထြက္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး။ ပညာေရးၿမိဳ႕ဆိုလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ၿမိဳ႕ကေလးက အေအးပတ္ေတာ့မယ့္ အတိုင္း အေႏြးဓာတ္ေတြ သိပ္လိုအပ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ႏွင္းခဲေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးဟာ ေၾကေၾကကဲြကဲြ အိပ္ငိုက္ေနတတ္တယ္။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါက်ျပန္ေတာ့ မိုက္ခရိုေဆာ့သူေဌးႀကီး ဘီးဂိတ္က လာေရာက္ေဟာေျပာေလ့ရွိတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္... ၿမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ကိုယ့္အေပၚသိပ္ရက္စက္တာပဲ။ ၿမိဳ႕ကေလးက ကိုယ့္ရဲ့ နာမည္ေရွ႕ေနာက္ေျပာင္းျပန္ေလး ျဖစ္ေနတာကို ခြင့္မလႊတ္ခဲ့ဘူး။

ပထမတစ္ႀကိမ္ လိုင္စင္ရံုးသြားတယ္။ လက္မခံဘူး။ နာမည္ကိစၥ IRS ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Social Security ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားပါတဲ့။ ဒီေန႔ေတာ့ ပ်င္းတာနဲ႔ ကိုယ္လည္း ေရွာ႔ပင္၀ယ္ဖို႔ ေရွာ္ပင္ထြက္တယ္ပဲ ေျပာရမလား။ K Mart ကိုသြားတယ္။ ေကမတ္ေရာက္ေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဒရိုင္ဘာလိုင္စင္ ရံုးကို ျမင္တာနဲ႔ အနာဆြခံရသလို ခံစားရတယ္။ ဒီေတာ့ ေပါက္တဲ့ နဖူး မထူးဘူးဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ၀င္ေျဖလိုက္တယ္။ တစ္ခါတည္း အမွားမရွိေအာင္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္.......ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ မသံုးခ်င္ေပမယ့္ မၾကာမၾကာ သံုးေနရတဲ့ ေ၀ါဟာရေလးက ဒါေပမယ့္ဆိုတာေလးပါ။ ေျဖၿပီးလို႔ ေအာင္တယ္လို႔ ေကာင္တာလူႀကီးက ေျပာတာနဲ႔ အတူ နာမည္ကိစၥေျပာလာျပန္ပါတယ္။ သူတို႔ လိုင္စင္ထုတ္ေပးလို႔ မရပါဘူးတဲ့။ ျပႆနာ။ သူတို႔က Social Security ရံုးကို သြားၿပီး နာမည္ျပင္ေပးပါတဲ့။ ဒါဆို သူတို႔ လိုင္စင္ေပးပါ့မယ္တဲ့။

သူတို႔ေျပာသလို သြားျပန္မယ္ဆိုေတာ့ နာမည္ေျပာင္းဖို႔ အခ်ိန္က တစ္လေလာက္ ေစာင့္ရမယ္ဆိုပဲ။ ဆိုေတာ့ သခၤန္းစာရလိုက္တာကို ကိုယ္တို႔နဲ႔ မတူတဲ့ နာမည္ကိစၥဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေရးပါလွပါလားဆိုတဲ့ အသိပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္မႈမွာ အိပ္မက္ေတြမွာ နာမည္ဆိုတာေလးကို ႏွစ္လံုးထဲဆိုၿပီး မေထမဲ့ျမင္ မျပဳသင့္သလို စည္းကမ္းတက် လုပ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္ဆိုတဲ့ အသိေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေနသစ္ခမ်ာ မခံစားႏိုင္တဲ့ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိေနရေတာ့တယ္။

(ကိုယ္စိတ္ကူးအိပ္မက္ေလးထဲက နာမည္ေလးေတြကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ Family Name က သစ္မွဴး ပါ။ ကိုယ့္အတြက္ ေနဆိုတာ First Name ဆိုရင္ ညီမေလးရဲ့ First Nameက ေသာ္တာေပါ့။ ကိုယ္တို႔ သားသမီးေတြအတြက္ေတာ့ ကိုယ္မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူး။ ဒူေ၀ ေ၀ ေေ၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀းးးးးးးး D)