ျဖတ္သြားျဖတ္လာ စကားလံုးမ်ား

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္လြယ္ၿပီး၊ ေတြ႕ဆုံဖို႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိသည္က မိန္းမမ်ားသည္ အခ်စ္ထက္ သူတို႔ဘ၀လံုၿခံဳစိတ္ခ်မႈကိုပဲ အားကိုးယံုၾကည္ၾက သည္ထင္ပါသည္။ ဆရာဆန္းလြင္ကေတာ့ ခံစားလြယ္တဲ့ နွလံုးသားႏုႏုက အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဥေဏွာက္ကို မလႊမ္းမိုးေစသင့္ဘူးမဟုတ္လားဆိုၿပီး ခ်စ္သူ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေကာင္မေလးကို စြန္႔ခဲ့ၿပီး သူရွာေနသည့္ ဘာသာတရားကို ေတြ႕ဖို႔ စေတးပစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ဆိုလ်င္ မိန္းမေတြကေကာ...။ သိပ္ခ်စ္ပါလ်က္နဲ႔ ဘ၀လံုၿခံဳမႈ အတြက္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုနွင့္ ခ်စ္သူေကာင္ေလးေတြကို ထားခဲ့ၾကတာပဲလား။ ကၽြန္ေတာ္ေရေရလည္လည္ နားမလည္ႏိုင္ေသးပါ။

(၁)

အဲသည္ေန႔က သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေတြ႕ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူမက ဂ်င္ေဘာင္းဘီအတိုေလးႏွင့္ျဖစ္ၿပီး အနီေရာင္အက်ၤီလက္တိုေလးနွင့္ျဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္လာသည္ဟုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ေယဘုယ်သတ္မွတ္ထားမိသည္။ သို႔ေသာ္...သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကုသိုလ္ယူျဖစ္ၾကတာပဲ ေျပာခြင့္ရမလား။ အကုသိုလ္ကို ႏွစ္ကိုယ္တူမွ်ယူၾကတာလို႔ပဲ ေျပာမလား။ ေက်ာင္းမွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ႏွိပ္စက္ေနသည့္ အေကာင္ပေလာင္မ်ား ႏွိမ္ႏွင္းေရး ကုသိုလ္ယူေနျဖစ္ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ အကုသို္လ္ယူေနၾကသည္။ေကာင္မေလးေရ... မင္းနဲ႔ အတူယူခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေတြ (အကုသိုလ္ ေတြ)ေၾကာင့္ပဲ လား..ကိုယ္တို႔ေတြ ေ၀းေနၾကတာ..။

သည္လိုႏွင့္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အလြမ္းႏြမ္းႏြမ္းေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာမင္းလူကေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခပ္ည့ံညံ့ေဘာလံုးအသင္းကို အားေပးရသလိုပဲဟု ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္ည့ံညံံ့ ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းကို အားေပးမိေနၿပီလား၊။ ဟိုသီခ်င္းထဲကလို အခ်စ္နဲ႔ ဘ၀ဟ တကယ္ေတာ့ တျခားစီလို႔ပဲ အေၾကာင္းျပမလား။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ခ်စ္မိတာေတာ့ အေသခ်ာပဲဆိုတာ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္...ဆိုသည့္ ၀ါက်ေတြ ႏႈတ္တိုက္ရြတ္ျပသြားေလမလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ထားပစ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ အတြက္ က်န္ရစ္ရမည့္သူအေပၚ စကားလံုးေတြႏွင့္ လမ္းခဲြစကားေျပာဖို႔ ရွားမည္မထင္။ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးကေတာ့..ေျပာခဲ့သည္။ ကိုကိုရယ္တဲ့ အမ်ားၾကီးေမွ်ာ္လင့္မထားပါနဲ႔တဲ့။ သူမစကားအတိုင္း သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေမွ်ာ္လင့္ရဲေအာင္ စကားလံုးေတြႏွင့္ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္သြားခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ က်ရႈံးခဲ့ပါသလား။ ခ်န္ထားခံရမႈကို က်ရႈံးသည္ဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိသိႀကီးႏွင့္ က်ရႈံးခဲ့ရပါသည္။ သို႔ေသာ္... ထိုက်ရႈံးမႈသည္ တန္ဖိုးျဖတ္မရေသာ ခံစားမႈမ်ားကို အေျခခံသည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိျပန္သည္။

(၂)

ေရျပင္ေပၚမွ ျဖတ္တိုက္လာေသာ ေတာင္သမာန္ေလညွင္းသည္ ေမာင္ေဖငယ္၏ အလြမ္းေတြကိုပါ ေဆာင္ယူလာသလား မေျပာတတ္။ ညီမေလးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္.. ေနာက္ အျခားသံုးေလးေယာက္ရယ္ စတုတၳေျမာက္ဇရပ္တြင္ နားေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ညီမေလးကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ျပသည္။ ေမာင္ေဖငယ္လို ႏွလံုးသားဆိုသည့္ ကဗ်ာလား။ ေတာင္သမာန္ ကဗ်ာလား ။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္မမွတ္မိေတာ့။ ဆရာေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း) ၏ ဦးေတာင္တင္ ေတာင္သမာန္အင္းမွာပဲ ခင္ခင္ရယ္ ႏွင္းျဖစ္ပါေတာ့ ဆိုေသာ ကဗ်ာအဆံုးပိုဒ္ေလးလည္း ဆံုးေရာ ညီမေလးကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ညီမေလးက ဟိုးမနီးမေ၀း ရိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္း သစ္အုိပင္ႀကီးကို ေငးလို႔။ တကယ္ပဲ ဒိုင္းခင္းခင္ဟာ ႏွင္းျဖစ္ခဲ့ပါသသလား။ အခု ကၽြန္ေတာ္ရြတ္ျပေသာကဗ်ာေလးကို နားေထာင္ခဲ့ေသာ ညီမေလးကေကာ.. ႏွင္းကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။အခုေတာ့ ညီမေလးဟာ အညာေႏြကိုေတာ့ ခ်စ္တတ္ေနၿပီထင္ပါသည္။

(၃)
ေတာင္ေတြ ေကာက္တိုင္း တိမ္ေတြ ေျဖာင့္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါသလား ။အဲဒီညက လ သည္ မိုက္မဲစြာ လင္းထိန္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ တိမ္အုပ္တစ္အုပ္က သူ႔ရဲ့ မိုက္မဲမႈကို ဖံုးအုပ္ေပးဖို႔ ၾကိဳးစားေနသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္က စတင္ဆိုေသာ ရည္းစားစကားတြင္ ေမာင္ဆိုေသာ ေ၀ါဟာရကို ၾကားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ရြံေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖံုးကို မက္ေဆ့ရိုက္ၿပီးေတာ့ ေသာ္လည္ေကာင္း၊ အင္တာနက္မွ တစ္ဆင့္ေသာ္လည္း အလားတူ နာမ္စားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မခံစားႏိုင္သည္မွာ လ အတန္ပင္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဘ၀ဆိုသည္မွာ ဦးေဏွာက္အားကိုးနဲ႔ခ်ည္း ရွင္သန္ေနထိုင္လို႔ မျဖစ္မွန္း သိသကဲ့သို႔ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကိုခ်ည္း ခံစားေနထိုင္ဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို သေဘာေပါက္လာတတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘ၀ကိုေသာ္လည္းေကာင္း အခ်စ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ႏွင့္ တြက္ခ်က္ ေနထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသူမ်ားကို ရြံတတ္လာခဲ့သည္။

(နိဂံုး)
သည္စကားလံုးမ်ားသည္ အျခားတစ္စံုတစ္ရာနွင့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစလိုေသာ ေ၀ါဟာရမ်ား မပါပါ။ ဆရာမဂ်ဴး၏ တိမ္နဲ႔ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး၊ ၾကယ္စင္တံတား ကမ္းပါးႏွင္းျဖဴ၊ ဆရာမင္းလူ၏ လြမ္းရေအာင္ စေသာ ေလာေလာဆယ္ ဖတ္မိခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဆင့္ပြားခံစားၿပီး အထက္ပါ စကားလံုးမ်ားကို ေရးသားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိကခြင့္လႊတ္ပါဟု မေျပာလိုပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိက ရိုက္လိုက္ပါဟုသာ ေျပာခ်င္ပါသည္။။။။။။ အားလံုး ရႊင္းျပဳံးခ်မ္းသာစိမ့္ေသာငွာ ဤစာကို မွ်ေ၀ရေလေကာင္းတည္.း........။ (ပုဂံေခတ္သတ္ပံုမ်ားမဟုတ္ပါ)